มาต่อกันครับกับประสบการณ์ บวชวัดชลประทาน ในตอนที่แล้ว(www.abzolute.in.th/บวช-วัดชลประทาน-ตอน-4) พูดถึงชีวิตตอนบวชในช่วงเช้ากันไปแล้ว ในตอนนี้พูดถึงช่วงที่เหลือ และชีวิตหลังการบวช จะเป็นตอนจบแล้วนะครับ ยืดมาหลายตอนละ 5555
เริ่มเลยดีกว่า จากที่พักเที่ยงเสร็จ ต่อไปคือเข้าเรียนธรรมะในช่วงบ่าย ก็จะคล้ายๆ ในช่วงเช้า โดยจะมีหัวข้อหรือที่เรียกว่า ตารางสอนในแต่ละวัน แปะอยู่หน้ากุฎิ จะมีเขียนไว้ว่าพระอาจารย์รูปไหนเป็นผู้สอน ก็จะเดาๆกันว่าพระอาจารย์รูปนี้จะโหดไหม ? จะหลับได้ไหม ? 5555 แต่เวลาในการสอนนั้นจะใช้เวลาในการเรียนถึงบ่าย 3 โมงครึ่ง ซึ่งดูเหมือนจะใช้เวลานานเหมือนกัน จนพระอาจารย์พูดว่า…
สิ่งของที่ไม่มีวันหาย คือ นาฬิกา เพราะทุกคนมั่วจ้องมองแต่เวลา…
ต่อมาก็จะปล่อยให้ทำกิจของสงฆ์อีกอย่างคือ การกวาดลานวัด โดยพระอาจารย์ก็จะแบ่งหน้าที่เป็นกลุ่มๆ ให้รับผิดชอบ เช่น กวาดลานธรรมที่กุฎิสี่เหลี่ยม ถูพื้นบนห้องชั้น 2 และเตรียมอัสนะที่รองนั่ง และงานที่หนักที่สุดคือ ล้างห้องน้ำครับ ใครโดนก็ซวยหน่อย แต่ห้องน้ำที่วัดไม่ค่อยสกปรกเท่าไร ใช้กันเองก็ช่วยกันดูแลอยู่แล้ว การล้างจะทำวันเว้นวัน ส่วนพวกกวาดลานวัดองทำทุกวัน แต่ไม่ค่อยเหนื่อยหรอก เพราะกวาดไปก็ยืนคุยกันไป เพื่อนๆก็โม้ถึงเรื่องประสบการณ์ทำงานของแต่ละคน บ้างคนก็ไปสอบเป็นนักบินในช่วงเวลาที่บวชอยู่ด้วย ดูเหมือนเข้าสู่ช่วงเวลาแชร์ประสบการณ์กันมากกว่า 5555
การพัฒนาวัดจะใช้เวลาทำ(หรือคุยกัน) ประมาณ 1 ชม. ก็จะมีเวลาพัก free style อีก 1 ชม. บ้างคนก็จะสรงน้ำ นอนเล่น นั่งคุยกันต่อ เพื่อรอประชุมธรรมที่ลานธรรมเวลา 6 โมงเย็นทุกๆวัน ส่วนใหญ่จะเป็นหลวงพ่อสมชาย(ใหญ่)ที่รับผิดชอบดูแลพระนวกะจะมาเป็นคนพูด ผมว่าท่านเป็นคนพูดได้ดีมากๆ ฟังแล้วผมก็คล้อยตามได้ตลอด
โดยหลวงพ่อจะเล่าถึงหลักคำสอน และอิงจากประสบการณ์ชีวิตของหลวงพ่อเอง เช่น ชีวิตในวัยเด็กที่ครอบครัวแตกแยก และต้องมาอยู่กับพ่อที่มีเมียใหม่ ทำให้ได้รับการเลี้ยงดูที่ไม่ดี แต่ก็ไม่เคยโทษพ่อกับแม่ หลวงพ่อชอบทำงานพวกกิจกรรมต่างๆ เช่น โครงการบวชหมู่ของวัด เลี้ยงดูเด็กวัด 30 คนให้มีอนาคตได้ ส่งให้เรียนจบป.ตรี ทำงานดีๆ หลวงพ่อยังบอกไว้ว่า
เด็กวัดที่หลวงพ่อเลี้ยง ไม่ขออะไรมาก ไม่จำเป็นต้องกลับมาช่วยงานที่วัดก็ได้ แค่เป็นคนดีของสังคม และไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ก็พอแล้ว…
อีกเรื่องที่หลวงพ่อชอบพูดคือ ความกตัญญูกับพ่อแม่ โดยยกตัวอย่างเรื่องนึง… ในสมัยเด็กๆ เวลาเราสงสัยอะไรก็จะถามพ่อกับแม่ว่า นี้คืออะไรหรอ นู้นคืออะไรหรอ โน้นคืออะไรหรอ ถามแล้วก็ลืม ก็ต้องถามอีกหลายครั้ง พ่อกับแม่ก็ตอบด้วยความเต็มใจ แต่พอวันเวลาผ่านไป เวลาพ่อกับแม่ถามเรา ทำไมถึงรู้สึกรำคาญว่าทำไมต้องถามเราบ่อยวะ เบื่อ ถามซ้ำๆ อยู่นั่น!…
ส่วนเรื่องการห้ามสูบบุหรี่ ก็จะมีเพื่อนในรุ่นที่แอบสูบบุหรี่ในวัด มีโดนจับได้บ้างไม่ได้บ้าง หลวงพ่อจึงมาพูดสอนว่า “คนที่สูบบุหรี่ไม่ต้องไปรักใคร ไม่ต้องไปรักคนอื่นหรอก ขนาดตัวเองยังไม่รัก และจะไปรักใครได้” หลวงพ่อจึงขอให้คนที่สูบบุหรี่เลิกให้ได้เมื่อสึกออกไปแล้ว เอาชนะมันให้ได้ เพื่อตัวเอง
และเรื่องการเมือง หลวงพ่อได้เล่าให้ฟังว่า ณัฐวุฒิ ไสยเกื้อ และ สุเทพ เทือกสุบรรณ ชอบมาถวายสังฆทานที่วัดเราบ่อย เวลาหลวงพ่อให้พรเสร็จ ก็จะพูดตบท้าย ด้วยประโยคที่ว่า “ขอให้โยมคิดสิ่งใด ก็สมปรารถนาทุกประการ ถ้าสิ่งใดนั้น ถูกต้องตามหลักธรรมนองครองธรรม…”
ในตอนบวชผมอยู่นั้นเป็นช่วงวันวิสาขบูชาพอดี ได้มีโอกาสฟังบทสวดโอวาทะปาฏิโมกข์ ซึ่งเป็นหลักคำสอนสำคัญของพระพุทธศาสนา พระอาจารย์สวดเร็วมากๆๆๆๆๆ ใช้เวลาแค่ 40 นาที ปกติจะใช้เวลาเกือบ 2 ชั่วโมง
หลังจากประชุมธรรมเสร็จ ก็ต้องเตรียมตัวไปทำวัตรเย็นกับพระอาจารย์สนธยา โดยมาครบเมื่อไรก็เริ่มเมื่อนั้น ช่วงแรกๆจะใช้เวลาเกือบ 2 ชั่งโมง กว่าจะเสร็จก็ประมาณ 3 ทุ่มได้ แต่ช่วงหลังๆเหมือนมีเพื่อนในรุ่นไปเรียกร้องกับหลวงพ่อสมชายว่ากลับกุฎิดึกมาก ไม่มีเวลาอ่านหนังสือธรรมะเลย(นี่มันข้ออ้างชัดๆ) หลวงพ่อก็เลยไปคุยกับพระอาจารย์สนทยา ก็ได้ลดเวลาให้เป็น 1 ชั่วโมง(โดยไม่ค่อยเต็มใจ 5555) บ้างครั้งก็เปิดเป็น video ประวัติของท่านพระพุทธทาสภิกขุ และหลวงพ่อปัญญานันทภิกขุ ที่ซึ่งมีจุดยืนเหมือนกันในเรื่องของการไม่ยึดติดในวัตถุมากเกินไป พอดูเสร็จก็ปล่อยแยกย้ายเข้ากุฎิ สรงน้ำอีกครั้ง รวมๆแล้วสรงวันละ 3-4 ครั้งหน้า สรงกันตัวเปื่อยเลยทีเดียว 5555 ทำภารกิจส่วนตัวเสร็จก็ 2 ทุ่มครึ่ง วันแรกเป็นวันที่ยังปรับตัวไม่ได้ เพราะไม่เคยเข้านอนตั้งแต่ 3 ทุ่มเลย ไม่ได้มีความง่วงอยู่เลยแม้แต่น้อย แต่ก็โชคดีที่ผมเตรียมหนังสืออ่านเล่นมา 2 เล่มคือ Rich Dad’s Guide to Investing และ รวยด้วยอสังหาฯ โดยไม่ต้องใช้เงินสักบาท จริงๆเตรียมมาอ่านน้อยไปครับ เพราะ 15 วันผมอ่านจบทั้ง 2 เล่ม เล่มละ 2 รอบเลย ถือว่าเป็นยานอนหลับละกัน 5555
พอช่วงใกล้ๆจะสึก พวกเราก็รวบรวมข้อมูล ชื่อ ที่อยู่ เฟสบุ้ค และถ่ายรูปแต่ละคน + บรรยากาศในการบวช เพื่อที่จะจัดทำหนังสือรุ่น ซึ่งก็เป็นธรรมเนียมของวัดนี้ที่รุ่นก่อนๆ ก็จะทำหนังสือรุ่นกัน เพื่อติดต่อ ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
หลังจากสึกออกมาแล้ว ผมรู้สึกว่าเป็นความคิดเป็นผู้ใหญ่ขึ้น รักพ่อแม่มากขึ้น ตัวเบาขึ้น 5555 อารมณ์แรกที่รู้สึกได้คือ เอามือถือของตัวเองมาเล่นแล้วรู้สึกแปลกๆ จับแล้วไม่ถนัดมือ ไม่ชินเลย เพราะอยู่วัดไม่ได้เล่นมือถือ ไม่ได้เล่นเฟสบุ้ค 15 วันอะ ผมทำได้อย่างไรเนี่ย 5555 แต่ก็รู้สึกดีนะ เราได้ให้เวลาอยู่กับตัวเองมากขึ้น รับรู้สังคมภายนอกให้น้อยลง ปล่อยวางลงบ้าง พ่อกับแม่ก็บอกว่า “ปีนี้ถือว่าวินทำครบที่พ่อกับแม่หวังเลยนะ ไม่ว่าจะเป็นเรียนจบ ได้งานทำ และก็บวชให้พ่อแม่ด้วย” ได้คำชมแล้วผมก็ปลื้มใจ ^_^
สุดท้ายผมก็อยากแนะนำวัดนี้เหมาะคนที่ตั้งใจจริงๆ ไม่อยากจะบวชแค่ตามประเพณีให้มันจบๆไป บวชไปนอนเล่นๆ ซึ่งจะเสียเวลาป่าวๆ เชื่อเถอะว่า วัดชลประทานแห่งนี้ให้สิ่งดีๆกับคนที่บวชมาหลายต่อหลายรุ่นแล้ว ระหว่างบวชมีเรียนธรรมะ มีกิจกรรมเกี่ยวกับพุทธศาสนามากมาย และยังมีอีกหลายๆอย่างที่วัดนี้ได้ เปลี่ยนชีวิตผม…
ขอบคุณรูปจากท่าน : Need Less (WhiteDiamonds) และ Pongsulee Nakmai